آدم هایی با ادراکی در حد الاغ

یه چیزی بدست میاری در قبالش یه چیزی از دست می دی. آرامش یه خط صافه، خوشحالی خالی و امن نمی مونه توش پر دردسره. اذیته. نمی شه راحت از سر گذروندش. بی حوصلگی، یه خط صاف بدون دردسره. بدون ماجراجویی، بدونِ حس خطر. خوشحالی اینطوری نیست، دریا مواجه. دریا بزرگه، یه برکه سبز و پر مگس و ساکنه. مث یه خط صافه. دریا کشتی ها رو خورد می کنه اما یه قایق کاغذی می تونه روی یه برکه دووم بیاره. کجا باید باشم؟ کجا باس باشم، تشبیه به کدوم باس بشم. من آدم بدشانسی نیستم فقط زود پر می شم. من آستانه تحمل پایینی دارم. من دارم حسابی تنها می شم.